نظم البراهین فی اصول الدین. کتابی است موجز و مختصر در اصول دین از منظر امامیه. نویسندهی آن جمال الدين ابومنصور حسن بن يوسف بن مطهر مشهور به علامهی حلی است. این کتاب دارای هفت باب است: النظر، الحدوث، الصانع، العدل، النبوة، الامامة و المعاد که علامهی حلی در باب عدل به مسألهی حُسن و قبح عقلی نیز پرداخته است. کتاب نظم البراهین خطی است و تا کنون به چاپ نرسیده است. گاهی از این کتاب به نظام البراهین نیز نام برده شده که اشتباه به نظر میرسد. علامهی حلی خودش این کتاب را شرح کرده و آن را «معارج الفهم فی شرح النظم» نامیده است و تاریخ اتمام این شرح، ماه رمضان 678 ق بوده است. برخی از نسخههای خطی این کتاب عبارتاند از: نسخهی کتابخانهی آستان قدس رضوی در مشهد، نسخهی کتابخانهی فخرالدین نصیری در تهران به تاریخ 711 ق، نسخهی کتابخانهی مدرسهی سپهسالار تهران به تاریخ 716 ق، نسخهی کتابخانهی چستربیتی به تاریخ 734 ق و نیز نسخهی دیگری از آن که در مصر، در المکتبة الخدیویة موجود است. معارج الفهم در 1386 ش/1428 ق توسط عبدالحلیم عوض الحلی، تصحیح و در 645 صفحه، در قم توسط انتشارات «دلیل ما» به چاپ رسیده است. فیروزه صادقزاده دربان نیز در مجلهی کتاب ماه دین، شمارهی 123، 124 و 125 از صفحهی 41 تا 43 به معرفی این کتاب پرداخته است. این کتاب بار دیگر توسط بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی در 1388 ش به چاپ رسیده است.
منابع: ارشاد الاذهان، 1/105؛ الاعلام، 2/227؛ امل الآمل، 2/83؛ الذریعة، 24/191، 200؛ نهج الحق و کشف الصدق، 21؛ هدیة العارفین، 1/285
